Mannekenpistrail Geraardsbergen – verslag

Eindelijk nog eens een trail! Het was al zo lang geleden dat ik me nog amper kon herinneren welke mijn laatste trail was, toen loopkompaan Kristof me daar gisteren naar vroeg (na een uurtje nadenken wist ik het weer: dat was die helse Trail de la Primavera in maart). Dus ja, het werd hoog tijd dat ik me op het iets meer avontuurlijke pad begaf. De Mannekenpistrail in Geraardsbergen bleek een mooie plezante keuze!

Ik had wat gezelschap bij in de vorm van Kristof en Ingrid, twee loopmaatjes van bij de Heidejoggers. Met z’n drietjes kozen we voor de 25 km, die net op voorhand werd aangekondigd als een 27 km. Dat was dus al direct een knopje omdraaien. 2 km is dan niet zo veel, maar op een trail kan dat wel een wereld van verschil betekenen als je al halfdood bent 5 km voor de finish. Soit, we besloten het gewoon lekker rustig aan te doen, niks te forceren en vooral te genieten.

de échte Manneken Pis

Al direct na de start hingen we in de achterhoede en na een sanitair stopje na zo’n 5 km waren we helemaal de rode lantaarn. We werden vergezeld door de ‘bezemwagen loopster’, een dame van de organiserende club die als reddingsboei fungeerde voor de laatste of gestrande lopers. Een toffe dame die ons begon te vertellen over de omgeving en ons – na een uitgebreide fotoshoot op de beruchte Muur van Geraardsbergen –  toonde waar de échte Manneken Pis stond op de Grote Markt. Ha! Ik denk dat wij de enigen waren die hem echt gezien hebben op deze trail 😉 Een beetje later verloren we onze lokale gids helaas door een andere loper die achterop geraakte en moesten we weer met ons drietjes verder.

   letterlijk de Muur opklimmen

Afwisseling troef

De benaming ‘trail’ was op sommige stukken misschien wat veel gezegd. Zoals op veel van de trails in ons volgebouwde Vlaanderen, waren er hier ook wel wat meters af te leggen op het asfalt, maar het stoorde niet. Het parcours was heel afwisselend en we kregen werkelijk de tofste en mooiste kantjes van de streek te zien. Er waren helse kilometers door weilanden (wedstrijdje enkels-omslaan), stukken door moerasgebied, een paar stevige kuitenbijters en heerlijke stukjes draven door het bos. Genoeg variatie om ons volop te doen genieten. We namen dan ook ruimschoots de tijd om het landschap in ons op te nemen, de tijd deed er niet toe.

Uiteindelijk werden de beloofde 27 km net geen 28 km. Pfoe, ik was blij dat ik er was. Het was alweer een tijdje geleden dat ik zo’n afstand aflegde en ook al deden we het heel rustig aan, tegen het einde stak de verzuring toch wat de kop op en voelde ik vermoeidheid opkomen. Maar ben tevreden, doel was dit als training te doen voor Zeeland en op dat vlak was de opdracht meer dan geslaagd.

Perfecte organisatie

Qua organisatie krijgt deze Mannekenpistrail 10/10. Alles liep perfect. Ruime parkeergelegenheid aan domein De Gavers, de startlocatie was dik in orde met veel ruimte, veel toiletten (niet onbelangrijk), kleedkamers etc… Er waren veel bevoorradingen die goed voorzien waren en dan waren er ook nog de talrijke seingevers onderweg die iedereen aanmoedigden. Achteraf genoten van een lekker warme douche en natuurlijk enkele mattentaartjes (dé lekkernij van de streek) gekocht voor een appel en ei.

Een aanrader! Er is ook een 8 km, 15 km, 35 km én een 50 km! Voor iedereen wat wils dus. Hopelijk prijkt ie volgend jaar weer op de trail-kalender.